De 3 D’S van het BSO: Denken, Durven en Doen!
Tijdens mijn studie bedrijfskunde kreeg ik er heel wat voor ogen: letteraanduidingen. Het 7S-model van McKinsey, de P’s van de marketing, de W’s van de probleemanalyse … Nooit gedacht dat ik zelf zo’n letteraanduiding zou gebruiken om iets te vertellen over het Bergens Symfonie Orkest. Maar hier komt-ie dan: ik introduceer de 3 D’s van het BSO: denken, durven en doen!
Denken
Eigenlijk heb ik tot een jaar of zeven of acht geleden nooit aan de altviool gedacht, mijn instrument bij het BSO. Ik speelde piano op de lagere en de middelbare school, daarna een tijd helemaal niets en toen weer piano om mijn kinderen te begeleiden. Toen de eerste kinderen uitvlogen, besloot ik als eind veertiger dat ik weer op pianoles wilde. Leuk en leerzaam, maar toch … je doet het in je eentje en juist samenspelen is zo leuk! En zo kwam het dat ik voor de eerste keer aan de altviool ging denken. Het leek me wel een handig instrument om ooit mee in een orkest te spelen: wat groter dan een viool, maar toch hanteerbaar en geen snelle loopjes (dacht ik toen). Dat het strijken zo lastig zou zijn had ik niet voorzien. En het lezen in een andere sleutel, het spelen in andere posities, andere fysieke afstanden voor dezelfde toonafstanden naarmate je wat hoger op de snaar zit … als het even kon zat ik liever achter de piano dan dat ik de altviool oppakte. Maar toen ik zo’n drie jaar geleden naar Heiloo verhuisde, dacht ik ‘nu ga ik het wel serieus oppakken, ik ga elke week lessen en zodra het mogelijk is wil ik bij een orkest’.
Durven
Die stap naar een orkest was wel een kwestie van durven. Geen korte muziekstukjes meer, maar hele orkestpartijen. Geen ‘ik bepaal mijn eigen tempo wel’, maar mee proberen te gaan met de snelheid van het orkest (wat heel vaak niet lukte, maar gelukkig was iedereen om me heen daar heel relaxed over). Maar wat een ervaring, als je nog nooit in een symfonieorkest hebt gespeeld! Mooie muziek, aardige mensen, een fijne dirigent, waar je veel van leert. De zaterdagmorgen is echt een feestje!
Doen
Nou ja, ik moet ook weer niet overdrijven, want ik heb toch wel vaak na een repetitie thuis lopen jammeren: ‘ik kan het niet’. ‘Nou’, zei mijn man dan (die weet hoe het werkt bij mij) ‘dan stop je toch’. ‘Nee’, was steevast mijn antwoord, ‘want ik wil dit’. ‘Dan moet je het gewoon doen’, was zijn reactie. Inderdaad: gewoon doen! En het begint zijn vruchten af te werpen. In de aanloop van alweer het derde concert heb ik nu vaker de ‘dit ging best goed’ ervaring. En geniet ik meer en meer van het samen spelen. Ik zocht nog een synoniem van genieten, beginnend met een D, om mijn 3 D’s uit te breiden tot 4 D’s. Ik vond ‘m niet, maar één ding is zeker: ik geniet!
Caroline van der Meer (altviool)
