Vijf redenen om in het Bergens Symfonieorkest te spelen

In een orkest spelen is leuk, dat zullen weinig mensen die een instrument spelen, ontkennen. In een symfonieorkest spelen is héél erg leuk, tenminste, als je van het type muziek houdt. In het Bergens Symfonieorkest spelen is nóg leuker.

En waarom weet ik dat zo zeker?
Hier komt (komen?) de big five:

Stel, je hebt de hele week gewerkt, gezorgd, gedaan. Op zaterdag sta je dan op en begint je weekend met… muziek! Dat is even omschakelen. Eerst onwennig, tenminste, daar heb ik elke week heel even last van. Net de kinderen richting sport ‘gedreven’. Toch nog een was in de machine gedaan en het huis uitgeslopen, waar manlief nog op één oor ligt – nee dat is niet erg, hij doet tijdens míjn muziek de boodschappen, hoe heerlijk! Goed, dan doe je dus zoiets heel anders: dat geeft afstand tot al die dagelijkse dingen. Relativering door afwisseling.

En dan… krijg je tussen de bedrijven door zoveel interessants te horen over muziekgeschiedenis, hoe de componist het heeft bedoeld, waar op de snaar de violen moeten pizzen en waar de instinkers qua ritme liggen. Eigenlijk een heerlijk brede muzikale ontwikkeling krijg je elke week mee.

Tussendoor regelmatig blokken maten tellen, als blazer of slagwerker dan. Hoe doe je dat? Focus! Noem het mindfulness, maar dan leuker. Ondertussen genieten van de muziek die je hoort. Ja en het is ook wel eens vals of ongelijk, maar dat schept een band zullen we maar zeggen. We zijn amateurs. En dat betekent dat ik me ook mag vertellen als ik weer eens afdwaal.

Tussen de bedrijven door hangt er een ontspannen sfeer. Geen donderpreken van deze dirigent (nou ja heel soms dan). Geen haantjes of hoor-zie-mij-eens-gedrag. Geen strijd tussen strijkers en blazers. Mocht je enige kennis hebben van de overbekende kleurentypes: we zijn van alles wat: beetje rood, beetje geel, heel klein beetje blauw, maar vooral GROEN, heel groen. En als bijna iedereen dat is, dan kun je juist met z’n allen ver komen!

Tenslotte de muziek zelf. De solo’s van je collega terwijl je zelf wat mag ondersteunen. Je eigen solo’s die je eindelijk niet voor jezelf alleen speelt. Geweldige melodieën, verbazende akkoorden, muziek om je in te verliezen. Cadeautje van het jaar: we spelen in het najaar 2020 hét vioolconcert dat ik destijds op mijn studentenkamer grijs heb gedraaid.

Zijn er ook nadelen?

We verwachten van elkaar voorbereid op de repetities te komen. Persoonlijk vind ik dat een voordeel, je weet waar je aan toe bent en oefenen moet ik sowieso. Eigenlijk wel prettig. Weet ik iets anders? Concerten vind ik nooit zo leuk, totdat ze voorbij zijn en dan had ik ze niet willen missen. Dus nee, eigenlijk ook geen nadeel. Rieten-stress (te oud, te nieuw, te licht, te zwaar). Ja dat is echt een nadeel voor mij.
Maar grote kans dat je geen hobo speelt, dus… pak die viool, altviool, cello of contrabas, sjees op zaterdagochtend naar Bergen en doe mee! Ook als je een twijfelende herintreder bent, zoals ik was twee jaar geleden. Ben je geen strijker, zoek snel een ander orkest, want… samen spelen is echt anders, leerzaam, zen, gezellig, geweldig. Zélfs als het níet in het Bergens Symfonie Orkest is!

PS we zijn ook op zoek naar koperblazers die ons rond de concerten (twee keer per jaar) kunnen versterken!

Pauline van der Veldt (hobo)